Ik voel mij al jarenlang regelmatig depressief. Vooral in de donkere wintermaanden heb ik er last van. Als er in die periode dingen in mijn leven gebeuren voel ik me snel diep wegzakken. Het blijft dan niet bij een dipje. Ik heb in zo’n periode moeite om de dagelijkse dingen te doen. Ik ervaar dan geen plezier meer in mijn werk. In leuke dingen doen heb ik al helemaal geen zin. Voor mijn partner is dit ook niet leuk. We krijgen er ook ruzies over. Zij doet haar best en wil wel leuke dingen doen. Ze begrijpt dat ik depressief ben, maar het blijft niet leuk voor haar. Ook mijn ouders maken zich ernstige zorgen over mij als ik weer depressief ben. De huisarts heeft mij al eens een keer medicijnen voor geschreven, maar die helpen niet echt en daar ben ik mee gestopt. Ik heb veel dingen in het verleden meegemaakt. Misschien heb ik dingen nog niet goed verwerkt. En spelen die dingen wel meer in de winter. Ik weet het allemaal niet. Ik heb al eens therapie gehad en dat hielp wel een beetje maar ik denk dat ik te snel ben gestopt. Ik wil nu eindelijk wel eens leren: hoe om te gaan met die depressieve gevoelens? Ik wil graag een afspraak maken.

Ik heb last van enorme stress. Ik heb een erg drukke baan en thuis is het ook hectisch. We hebben twee jonge kinderen van 2 en 4 jaar. Mijn partner werkt 5 dagen en ik werk 4 dagen. De laatste tijd loopt het niet meer lekker thuis en op het werk. Ik heb steeds vaker last van uitbarstingen naar mijn partner toe. Ook naar de kinderen toe kan ik vreselijk uitvallen. Hierdoor ontstaan er vervolgens weer ruzies met mijn partner en ik raak steeds meer in de stress. De situatie thuis is voor ons allemaal niet prettig meer.

Mijn werkgever gaf laatst ook aan dat ik niet meer goed functioneer. Ik kan me niet goed meer concentreren en ik ben het laatste jaar vaker ziek. Ik heb last van nek en schouderklachten en ook beginnen er rugklachten te ontstaan. De huisarts geeft aan dat ik eens met een psycholoog moet gaan praten om wat aan de stress te doen. Er moet nu iets gaan veranderen, want ik ben bang dat anders mijn arbeidscontract ook niet verlengd gaat worden.  En straks kom ik nog in een burn-out of zoiets terecht. Ik wil leren omgaan met mijn stress en eens samen met u kijken hoe ik anders met bepaalde situaties om kan gaan. Ik wil heel graag op korte termijn een afspraak maken.

Mijn partner is vorig jaar werkeloos geworden. Hij heeft zijn fulltime baan verloren. Dit was voor hem een enorme klap. Hij werkte al bijna 15 jaar bij dezelfde werkgever en had het enorm naar zijn zin. Ik werk 3 dagen per week. We hebben twee kinderen van 11 en 13 jaar. Ik merk de laatste tijd dat mijn man depressief en agressief wordt en niet meer zo leuk naar mij en de kinderen reageert. In het begin hielp hij mij nog mee in het huishouden. Hij deed boodschappen of stofzuigde het huis wanneer dat nodig was. Ook hielp hij de kinderen met hun huiswerk. De laatste maanden merk ik dat hij steeds minder in het huishouden doet. Hij zit de hele dag te internetten en even boodschappen doen of stofzuigen is er niet meer bij. Ik maak me ook zorgen om hem. Hij zit soms depressief voor zich uit te staren en op een ander moment is hij heel agressief in zijn reacties naar mij en de kinderen. Ik schrik er soms van. We krijgen steeds meer ruzies over zijn gedrag en zelfs waar de kinderen bij zijn. Hij wil niet meekomen naar therapie. Ik wil daarom zelf eens met u praten over hoe we nu hier uit kunnen komen, want op deze manier gaat ons hele gezinsleven stuk.

Twee maanden geleden ben ik bevallen van een zoontje. Het was een zware bevalling. En gelukkig was het kindje helemaal in orde. In het begin ging het ook goed. Toen we enkele weken verder waren begon het ventje urenlang te huilen. Een huilbaby werd er gezegd. Ze zeggen dat hoort er allemaal bij. Ik heb vaak met het consultatiebureau gebeld en zij zeiden telkens dat het wel goed zou komen en dat het vooral belangrijk was om niet te stressen. Ook werd geadviseerd om hulp van familie of vrienden te vragen. Maar nu huilt het kindje nog en het wordt niet minder. Het is om gek van te worden. Ik kan het gewoon niet meer alleen aan. Ik ben ook niet blij meer met hem. Ik schaam me ervoor om dit te zeggen. Iedereen om me heen zegt dat ik zo’n mooi kindje heb. Ik zie het niet meer. Ik hoor alleen het gehuil. Ook de kinderarts geeft aan dat het vanzelf goed gaat komen. Het consultatie bureau zegt dat ik zelf in de stress zit en dat overbreng op mijn kindje. Ze adviseren mij om eens met iemand te gaan praten. Ik kom er gewoon alleen niet meer uit. Ik wil graag een afspraak maken.

Een half jaar geleden is onze relatie verbroken. Na 12 jaar verbrak mijn partner de relatie omdat hij verliefd was geworden op een ander. Zijn vrouwelijke collega. Ik had al langere tijd een klein vermoeden dat er iets aan de hand was. Ik zag dat hij haar erg leuk vond, maar ik vertrouwde mijn partner volkomen. Anderen maakten ook weleens een opmerking, dat mijn partner en zijn collega het goed met elkaar konden vinden, maar daar heb ik niets mee gedaan. Gewoon omdat ik mijn partner vertrouwde. Toen ik plots de mededeling van hem kreeg dat hij verlief was op haar ging ik letterlijk door de grond. Mijn wereldje stortte letterlijk in. Ik voelde me dom, verdrietig, boos en vooral machteloos. Ondanks alles hou ik namelijk toch nog van hem en wil ik aan onze relatie werken. Ik heb veel hulp van vriendinnen gekregen, maar ik kan het liefdesverdriet gewoon geen plekje geven. Ik heb nog zoveel pijn, liefdesverdriet en zoveel boosheid om het verbreken van de relatie. En hoe gek het misschien ook klinkt: ik mis hem, ergens hou ik nog van hem. Hoe kan ik hier vanaf komen? Ik ga er op deze manier helemaal aan stuk. Ik wil verder met mijn leven. Graag wil ik een afspraak maken voor een therapiesessie . Herkent u zich ook in deze hulpvraag bel gerust voor nadere informatie of het maken van een afspraak.

Twee jaar geleden is mijn vrouw overleden. Het was een heftig proces van rouw en verliesverwerking. Zij kreeg 5 jaar geleden baarmoederhals kanker. Er volgde een hele spannende tijd. Veel ziekenhuisbezoeken. Uiteindelijk was ze genezen verklaard. We waren allemaal opgelucht. De eerste jaren hadden we een leuk samenzijn. We dachten echt dat we een tweede kans kregen. We zijn anders gaan leven. Veel bewuster. Totdat ze twee jaar geleden plotseling erg moe werd. Ze ging steeds vroeger naar bed. Aanvankelijk dachten we dat het een griep was, maar de vermoeidheid ging niet weg. Haar eetlust nam af en ze werd mager. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en uit de onderzoeken bleek dat ze longkanker had. Het ging toen allemaal erg snel. Ik zat juist in een nieuwe werkomgeving en moest verlof nemen. Het kwam op mijn werk allemaal niet uit en er was weinig begrip voor mijn situatie. De kinderen ( inmiddels 13 en 15 jaar) hadden het toen erg moeilijk. Na twee maanden van ziek zijn is mijn vrouw overleden. Ik stond er plots alleen voor met twee kinderen. Hoewel ik veel steun van buren, familie en vrienden heb gekregen zit ik toch met een heleboel dingen. Ik denk zelf dat ik het verlies nog niet goed verwerkt heb. Ik wil graag een afspraak maken om eens dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen.

Ik ben een vrouw van 31 jaar en heb mijn leven lang al problemen met onzekerheid en angst. Ik durf niet goed voor mezelf op te komen. Ik kan moeilijk nee tegen mensen zeggen. Ik durf mijn grenzen niet duidelijk aan te geven en ga zo maar door.  Ik ben onzeker over mijn werk, studie, relatie, over kleding kopen en de laatste jaren ook steeds meer over mijn uiterlijk. Ja, nu ik het hardop zeg, twijfel ik eigenlijk over van alles. Ik durf niet goed beslissingen te nemen en hierdoor stel ik veel uit. In mijn relatie krijg ik hierdoor ook problemen. Mijn partner zegt dat hij klaar is met mijn gedrag. Hij vindt dat ik nu eindelijk eens hulp moet gaan zoeken. Ik ben het met hem eens. Ik wil van die onzekerheid en angst afkomen. Ik heb al veel gelezen en ben ook bij de huisarts geweest. Ik heb een aantal gesprekken met de praktijk ondersteunster gehad maar daar kwam ik niet veel verder mee. Ik heb uw website gelezen en herken veel dingen die u benoemt. We willen kinderen nemen en ik vind dat ik voordat ik moeder word nu eindelijk eens van die onzekerheid en angst af moet. Graag wil ik een afspraak met u maken.

Het loopt niet lekker meer. Ik heb me de afgelopen jaren steeds meer last van uitbarstingen.  Ook begin ik soms spontaan te huilen. Ik ben de controle kwijt, en ik weet wel waar het door komt. Ik ben namelijk mijn hele leven al anderen aan het pleasen en dat ben ik letterlijk zat. Ik wil me niet meer wegcijferen. Mijn eigen gedrag maakt me erg boos en verdrietig. En dit uit ik nu ook naar anderen, maar mensen worden nu boos op mij. Ik wil voor mezelf opkomen en dat lukt dus niet op deze manier. Ik ben een type mens die altijd klaar staat voor een ander. Als collega’s aan mij vragen of ik even kan helpen dan zeg ik geen nee. Met mijn eigen werk kom ik dan vaak in tijdnood, en ben ik ’s avonds nog werk aan het inhalen. Ik hou dit niet langer vol. Ook in mijn prive leven sta ik altijd klaar voor anderen. Ik merk dat ik er weinig of niets voor terug krijg. Ik voel me vaak onbegrepen en niet gezien. Anderen hebben het niet door waar ik allemaal rekening mee hou. Ik cijfer mezelf compleet weg en als ik dat zeg wordt er niet naar geluisterd. Ligt het nou allemaal aan mij of … Graag wil ik een afspraak.

Sinds een maand of drie zit ik ziek thuis met een burn-out. De arbodienst heeft mij geadviseerd om hulp te zoeken. Ik ben al een paar keer bij een psycholoog geweest en heb wat adviezen gekregen, maar ik ben er niet verder meegekomen. Ik wil er vooral zelf uitkomen en dat is ook een van mijn valkuilen. Ik ben een behoorlijke perfectionist en daar heeft het natuurlijk ook mee te maken. Ook heb ik moeite met nee zeggen. Ik geef niet tijdig mijn grens aan. Hulp kan ik moeilijk aanvaarden. We hebben binnen onze organisatie ook te maken gekregen met een reorganisatie. Ik heb hier veel werk voor verzet. Ik zie nu achteraf wel waar het mis is gegaan. Ondertussen heb ik naast vermoeidheid ook andere klachten gekregen. Ik heb last van angst en paniek aanvallen en die hebben een grote impact op mijn partner en kinderen. Op zulke momenten weet ik gewoon even niet meer wat me overkomt. De huisarts heeft me wat antidepressiva voorgeschreven, maar daar wil ik niet mee doorgaan. De huisarts heeft mij ook uitgelegd dat ik wel weer psychologische hulp moet gaan zoeken. Ik heb gelezen dat u maatwerk levert en dat sprak mij wel aan.  Graag zou ik met uw hulp eens willen kijken naar wat er nou misgaat. Ik wil graag een afspraak maken.

De laatste jaren gaat het steeds minder goed met mij. Ik zit niet lekker in mijn vel. Ik heb in het verleden veel meegemaakt en dacht dat ik het allemaal wel een plekje had gegeven. Mijn moeder is tien jaar geleden op jonge leeftijd overleden. Ik was 17 jaar oud. Sindsdien is mijn leven er heel anders uit gaan zien. Ik moest al heel jong zelfstandig zijn en zorgen voor mijn jongere zusje van 13 jaar. Ik woon nu samen met mijn vriend en ook mijn relatie loopt niet zo lekker meer. We hebben vaak ruzies en irritaties. Mijn vriend vind me de laatste tijd erg somber en negatief. Ook op mijn werk heb ik het niet meer naar mijn zin. Ik heb zelfs ruzie gekregen met mijn zusje. Ik heb soms zulke sombere dagen en dan kom ik het liefst mijn bed niet uit. Ook merk ik dat ik de laatste tijd emotioneler word. Mijn omgeving roept al langer dat ik eens met iemand moet gaan praten, maar dat vind ik erg lastig. Ik praat niet graag over mijn gevoelens. Voor mijn omgeving is mijn gedrag natuurlijk ook niet leuk. Ik begrijp mezelf af en toe niet meer. Graag wil ik eens met een professioneel hulpverlener hierover praten. Ik hoop dat u mij kunt helpen.