-
Ik voel me er alleen voor staan. Wij zijn 10 jaar getrouwd. Mijn man heeft een drukke baan en we hebben samen besloten dat hij carrière zou maken. We hebben twee kinderen (4 en 7 jaar) en ik werk 2 dagen per week. Ik zorg voor de kinderen en het huishouden. In het begin was hij nog wel betrokken bij het gezin, maar nu heeft mijn man steeds minder belangstelling voor mij en de kinderen. Hij gaat ‘s ochtends vroeg de deur uit en komt pas laat thuis. Hij eet en is dan vaak moe, moet nog werken of hij gaat sporten. Dus ook de avonden voelen voor mij eenzaam. Op zaterdag doet hij vrijwilligerswerk en de zondag is voor hem een rustdag. Ook bemoeit hij zich niet met de praktische dingen. Ik moet altijd alleen de boodschappen doen, hij gaat niet mee winkelen en ook de klussen in huis moet ik zelf zien op te lossen. Ik moet werkelijk alles regelen. Ik voel me er alleen voor staan. Gesprekken hebben we steeds minder en we doen ook geen leuke dingen meer samen. We hebben steeds vaker irritaties en ruzies. Hoe kunnen we het samen weer gezellig hebben? Graag wil ik een afspraak maken voor relatietherapie. Ik hoop dat we snel terecht kunnen.
-
We groeien uit elkaar. Wij zijn 8 jaar samen en in het begin liep alles als vanzelf. Maar nu het laatste jaar lukken de meest eenvoudige dingen niet meer. We krijgen letterlijk over alles ruzie. We kregen laatst zelfs ruzie in de supermarkt over het merk aardbeienjam; huismerk of van een A-merk. Maar ook over grotere zaken zoals het vervangen van de auto, en waar gaan we op vakantie dit jaar. Het zijn allemaal moeizame gesprekken. Het begint eerst vriendelijk met overtuigen, maar slaat al gauw om in verwijten dat de ander altijd zijn zin doordrijft. Een gesprek kan soms wel een week door blijven gaan voordat we er over ophouden. Het is erg vermoeiend en vaak heeft het gesprek tot niets geleid en is de keuze nog niet gemaakt en laten we het maar zitten. Hierdoor doen we steeds minder leuke dingen samen, en sociale contacten worden nauwelijks meer onderhouden. Mensen vinden het ook niet meer leuk om bij ons te komen. Soms zitten ze midden in onze discussies. We lopen allebei op ons teentjes. Ook hebben we steeds minder seks. Het lijkt alsof we uit elkaar groeien en dat willen we niet, want we houden nog wel van elkaar. Hoe kunnen we hieruit komen?
-
Sinds een jaar heb ik gevoelens gekregen voor een collega op het werk. Ze luistert altijd heel goed naar mij. Ze is zeer betrokken. Als ik vertel dat ik in het weekend iets ga doen met bijv. vrienden, vraagt ze op maandagochtend direct hoe is het geweest. Dit mis ik bij mijn huidige partner. Die is alleen maar negatief. Ik ben weer weg geweest. Het voelt alsof ze me geen plezier gunt. Ondertussen worden de gevoelens voor mijn collega steeds warmer. Ik weet me geen raad. Ik wil graag eens met iemand praten zonder dat mijn partner dit te weten komt. Kan ik anoniem met u spreken. Hoe gaat dat met betalen. Ik wil u naam niet op bankafschriften. Kan ik contant betalen? Ik wil gewoon mijn gedachten en gevoelens op een rijtje krijgen ik ben nu erg onzeker aan het worden.
Ja, u kunt anoniem met mij spreken. De betaling kan ook contant. Samen onderzoeken we uw hulpvraag. Wat mist u in uw huidige relatie en hoe zou het voor u zijn als uw partner wel meer aandacht voor u zou hebben.