-
We groeien uit elkaar. Wij zijn 8 jaar samen en in het begin liep alles als vanzelf. Maar nu het laatste jaar lukken de meest eenvoudige dingen niet meer. We krijgen letterlijk over alles ruzie. We kregen laatst zelfs ruzie in de supermarkt over het merk aardbeienjam; huismerk of van een A-merk. Maar ook over grotere zaken zoals het vervangen van de auto, en waar gaan we op vakantie dit jaar. Het zijn allemaal moeizame gesprekken. Het begint eerst vriendelijk met overtuigen, maar slaat al gauw om in verwijten dat de ander altijd zijn zin doordrijft. Een gesprek kan soms wel een week door blijven gaan voordat we er over ophouden. Het is erg vermoeiend en vaak heeft het gesprek tot niets geleid en is de keuze nog niet gemaakt en laten we het maar zitten. Hierdoor doen we steeds minder leuke dingen samen, en sociale contacten worden nauwelijks meer onderhouden. Mensen vinden het ook niet meer leuk om bij ons te komen. Soms zitten ze midden in onze discussies. We lopen allebei op ons teentjes. Ook hebben we steeds minder seks. Het lijkt alsof we uit elkaar groeien en dat willen we niet, want we houden nog wel van elkaar. Hoe kunnen we hieruit komen?
-
Twee jaar geleden is mijn vrouw overleden. Het was een heftig proces van rouw en verliesverwerking. Zij kreeg 5 jaar geleden baarmoederhals kanker. Er volgde een hele spannende tijd. Veel ziekenhuisbezoeken. Uiteindelijk was ze genezen verklaard. We waren allemaal opgelucht. De eerste jaren hadden we een leuk samenzijn. We dachten echt dat we een tweede kans kregen. We zijn anders gaan leven. Veel bewuster. Totdat ze twee jaar geleden plotseling erg moe werd. Ze ging steeds vroeger naar bed. Aanvankelijk dachten we dat het een griep was, maar de vermoeidheid ging niet weg. Haar eetlust nam af en ze werd mager. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en uit de onderzoeken bleek dat ze longkanker had. Het ging toen allemaal erg snel. Ik zat juist in een nieuwe werkomgeving en moest verlof nemen. Het kwam op mijn werk allemaal niet uit en er was weinig begrip voor mijn situatie. De kinderen ( inmiddels 13 en 15 jaar) hadden het toen erg moeilijk. Na twee maanden van ziek zijn is mijn vrouw overleden. Ik stond er plots alleen voor met twee kinderen. Hoewel ik veel steun van buren, familie en vrienden heb gekregen zit ik toch met een heleboel dingen. Ik denk zelf dat ik het verlies nog niet goed verwerkt heb. Ik wil graag een afspraak maken om eens dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen.
-
Passen wij wel bij elkaar? Mijn vriend en ik wonen nu 5 jaar samen. De eerste twee jaar hadden we het samen gezellig en stoorden we ons niet aan de verschillen tussen ons. Ik merk nu dat we beide steeds meer irritaties krijgen. Het is niet leuk meer om thuis te komen. Telkens weer dat gezeur over allerlei kleine dingen. We hebben ook andere interesses. Hij houdt niet van vakanties en daar hou ik juist wel van. Hij vindt andere tv programma’s leuk, waardoor we apart tv kijken. Hij geeft aan dat ik niet naar hem luister en weinig interesse toon voor de dingen waar hij mee bezig is. Ook krijgen we ellelange discussies die gaan over niets, maar we willen allebei per se gelijk krijgen. Zo verwijten we elkaar dat de ander niet luistert. Het is een keer zo hoog opgelopen dat hij besloot om op de logeerkamer te gaan wonen. Gelukkig kwam hij daar naar een week weer op terug, maar ik ben bang dat het nog een keer zal gebeuren als er niets verandert. En seks hebben we ook al heel lang niet meer. Op deze manier vraag ik me af of we wel echt bij elkaar passen. Wij willen graag eens met u praten om te kijken of onze relatie wel toekomst heeft.