-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Mijn vriend wil veel dingen samen doen en ik wil ook graag dingen alleen doen. Hij wil dat ik mee ga naar zijn sport en dan zit ik uren aan de zijlijn te kijken. Hij wil dat ik telkens mee ga naar zijn vrienden en familie. Ik heb daar helemaal geen zin in. Hij maakt hier telkens ruzie over. Maar het is toch niet normaal dat ik overal mee naar toe moet en hij nooit iets alleen doet. Als ik een keer met een vriendin uit ga, dan blijft hij thuis op me wachten. Als ik na afloop vraag wat hij heeft gedaan antwoordt hij televisiekijken en wat internetten. Hij gaat nooit alleen op iets leuks af. Altijd wil hij dat ik mee doe. De relatie benauwd me. Ik wil best dingen samen met hem doen, maar hij hangt teveel aan mij. Hij heeft ook weinig vrienden en komt uit een kleine familie. Het lukt ons niet om hier samen over te praten. We eindigen telkens weer in verwijten en ruzies. Ondertussen lijkt de relatie alleen nog maar te bestaan uit gezeur, verwijten en ruzies. Seks hebben we ook al niet meer. Ik ben die ruzies en verwijten nu echt zat. Hoe kunnen we het anders aanpakken?
-
Mijn partner en ik zijn nu 20 jaar samen en we doen niks meer samen. We hebben een druk gezin met 3 kinderen (15-12-9 jaar). De oudste is flink aan het puberen. Alle aandacht gaat naar de kinderen en niet naar onze relatie. Mijn partner noemt mij eigenlijk ook niet meer bij mijn voornaam. Ik ben papa en dat vind ik absoluut niet leuk. We doen niks meer samen. Er is telkens wel weer een reden waarom leuke uitjes niet doorgaan. Zij verwijt mij ook telkens dat ik te veel werk. Ik verwijt haar dat ze niet haar best voor mij doet. Ze doet geen moeite om samen met mij leuke dingen te doen. Ik krijg soms het idee dat ze het allemaal wel best vindt en dat ik niet moet zeuren. Ik zou zo graag willen dat het weer als in de begin jaren van onze relatie was. Toen deden we wel leuke dingen en hadden we een mooie tijd samen. En nu is het volgende gebeurd: Ik heb gechat op internet en contact gekregen met iemand waar ik mijn verhaal aan kwijt kon. Het is echt bij een paar chatgesprekken gebleven. Het stelde niets voor. Per toeval is mijn partner er achter gekomen en daarom zoeken we nu hulp bij jou. We hebben na fikse ruzie besloten dat we wel met elkaar verder willen, zeker om de kinderen. Is relatietherapie wel geschikt in onze situatie? Is het mogelijk om zo snel mogelijk een afspraak te maken?