-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Ik vind het moeilijk om aan u uit te leggen want ik ben niet zo’n prater. Wij zijn nu 11 jaar samen en hebben twee kinderen, maar het voelt zo koud en stil. Mijn partner heeft een drukke baan en is ook niet zo’n prater. Hij praat niet graag over zijn gevoelens. Hij komt uit een gezin waar niet veel gecommuniceerd werd. In mijn familie wordt er ook niet veel gepraat over gevoelens, maar het voelde altijd wel warm aan. We zijn het dus beide niet gewend. In de begin jaren konden we nog wel af en toe wat gevoelens delen. En hoefde dat praten voor mij ook niet zo nodig. Echter nu we kinderen hebben vind ik het belangrijk dat we wel vaker met elkaar praten. Er hangt in huis vaak een enorme stilte. Soms voelt het alsof ik geen jas aan heb, zo koud doet het aan. We liggen samen in bed en raken elkaar niet aan. Die spanning is het moeilijkste. Ik ben vaak blij als hij de deur uit gaat, want dan zakt de spanning wat weg. Hij zal dat natuurlijk ook wel zo ervaren. Wij willen graag bij u in relatietherapie komen om te leren communiceren over onze gevoelens. We willen graag een afspraak met u maken.
-
Mijn partner is vorig jaar werkeloos geworden. Hij heeft zijn fulltime baan verloren. Dit was voor hem een enorme klap. Hij werkte al bijna 15 jaar bij dezelfde werkgever en had het enorm naar zijn zin. Ik werk 3 dagen per week. We hebben twee kinderen van 11 en 13 jaar. Ik merk de laatste tijd dat mijn man depressief en agressief wordt en niet meer zo leuk naar mij en de kinderen reageert. In het begin hielp hij mij nog mee in het huishouden. Hij deed boodschappen of stofzuigde het huis wanneer dat nodig was. Ook hielp hij de kinderen met hun huiswerk. De laatste maanden merk ik dat hij steeds minder in het huishouden doet. Hij zit de hele dag te internetten en even boodschappen doen of stofzuigen is er niet meer bij. Ik maak me ook zorgen om hem. Hij zit soms depressief voor zich uit te staren en op een ander moment is hij heel agressief in zijn reacties naar mij en de kinderen. Ik schrik er soms van. We krijgen steeds meer ruzies over zijn gedrag en zelfs waar de kinderen bij zijn. Hij wil niet meekomen naar therapie. Ik wil daarom zelf eens met u praten over hoe we nu hier uit kunnen komen, want op deze manier gaat ons hele gezinsleven stuk.