-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
De laatste jaren gaat het steeds minder goed met mij. Ik zit niet lekker in mijn vel. Ik heb in het verleden veel meegemaakt en dacht dat ik het allemaal wel een plekje had gegeven. Mijn moeder is tien jaar geleden op jonge leeftijd overleden. Ik was 17 jaar oud. Sindsdien is mijn leven er heel anders uit gaan zien. Ik moest al heel jong zelfstandig zijn en zorgen voor mijn jongere zusje van 13 jaar. Ik woon nu samen met mijn vriend en ook mijn relatie loopt niet zo lekker meer. We hebben vaak ruzies en irritaties. Mijn vriend vind me de laatste tijd erg somber en negatief. Ook op mijn werk heb ik het niet meer naar mijn zin. Ik heb zelfs ruzie gekregen met mijn zusje. Ik heb soms zulke sombere dagen en dan kom ik het liefst mijn bed niet uit. Ook merk ik dat ik de laatste tijd emotioneler word. Mijn omgeving roept al langer dat ik eens met iemand moet gaan praten, maar dat vind ik erg lastig. Ik praat niet graag over mijn gevoelens. Voor mijn omgeving is mijn gedrag natuurlijk ook niet leuk. Ik begrijp mezelf af en toe niet meer. Graag wil ik eens met een professioneel hulpverlener hierover praten. Ik hoop dat u mij kunt helpen.
-
Ik voel mij al jarenlang regelmatig depressief. Vooral in de donkere wintermaanden heb ik er last van. Als er in die periode dingen in mijn leven gebeuren voel ik me snel diep wegzakken. Het blijft dan niet bij een dipje. Ik heb in zo’n periode moeite om de dagelijkse dingen te doen. Ik ervaar dan geen plezier meer in mijn werk. In leuke dingen doen heb ik al helemaal geen zin. Voor mijn partner is dit ook niet leuk. We krijgen er ook ruzies over. Zij doet haar best en wil wel leuke dingen doen. Ze begrijpt dat ik depressief ben, maar het blijft niet leuk voor haar. Ook mijn ouders maken zich ernstige zorgen over mij als ik weer depressief ben. De huisarts heeft mij al eens een keer medicijnen voor geschreven, maar die helpen niet echt en daar ben ik mee gestopt. Ik heb veel dingen in het verleden meegemaakt. Misschien heb ik dingen nog niet goed verwerkt. En spelen die dingen wel meer in de winter. Ik weet het allemaal niet. Ik heb al eens therapie gehad en dat hielp wel een beetje maar ik denk dat ik te snel ben gestopt. Ik wil nu eindelijk wel eens leren: hoe om te gaan met die depressieve gevoelens? Ik wil graag een afspraak maken.