-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Ik voel mij al jarenlang regelmatig depressief. Vooral in de donkere wintermaanden heb ik er last van. Als er in die periode dingen in mijn leven gebeuren voel ik me snel diep wegzakken. Het blijft dan niet bij een dipje. Ik heb in zo’n periode moeite om de dagelijkse dingen te doen. Ik ervaar dan geen plezier meer in mijn werk. In leuke dingen doen heb ik al helemaal geen zin. Voor mijn partner is dit ook niet leuk. We krijgen er ook ruzies over. Zij doet haar best en wil wel leuke dingen doen. Ze begrijpt dat ik depressief ben, maar het blijft niet leuk voor haar. Ook mijn ouders maken zich ernstige zorgen over mij als ik weer depressief ben. De huisarts heeft mij al eens een keer medicijnen voor geschreven, maar die helpen niet echt en daar ben ik mee gestopt. Ik heb veel dingen in het verleden meegemaakt. Misschien heb ik dingen nog niet goed verwerkt. En spelen die dingen wel meer in de winter. Ik weet het allemaal niet. Ik heb al eens therapie gehad en dat hielp wel een beetje maar ik denk dat ik te snel ben gestopt. Ik wil nu eindelijk wel eens leren: hoe om te gaan met die depressieve gevoelens? Ik wil graag een afspraak maken.
-
Ik ben 6 jaar geleden gescheiden en heb sinds 1 jaar een nieuwe partner. Ik heb twee zoontjes van 10 en 12 jaar oud. En hij heeft een dochter van 14 jaar en een zoon van 11 jaar. Ondertussen zijn onze ex-partners ook weer samen met een partner en kinderen. U begrijpt het is erg ingewikkeld. We hebben dus een nieuw samengesteld gezin. We hebben eens per 14 dagen de kinderen van mijn partner erbij en ik heb een co-ouderschap met mijn ex-partner. Dit co-ouderschap loopt redelijk goed. Zodra de kinderen van mijn nieuwe partner er in het lange weekend zijn gaat het hier tussen ons niet goed. Ik voel me op mijn tenen lopen. Vooral het contact met zijn dochter is moeilijk voor mij. Ze doet lelijk tegen me, snauwt tegen mij en als ik hier op een nette manier iets over zeg dan steunt mijn partner haar in plaats van mij. Ik voel me door zijn dochter uitgelachen. Het voelt allemaal zo naar aan. Het lijkt ondertussen een spel tussen ons geworden. Ik voel me heel verdrietig. Ik doe zo mijn best om het gezellig te hebben, om de harmonie te vinden, maar de simpelste dingen lukken niet. Graag zou ik met u praten over hoe we hier uit kunnen komen?